Afgelopen weekend was de dag. Na een voorbereiding van acht weken heb ik zaterdag voor
Wielen – Aerodynamisch, lichtgewicht en meestal gemaakt van carbon zijn een populaire upgrade op racefietsen
We hebben vorig jaar al een paar aangepaste fietsen voorgesteld, maar de fiets van vandaag
Keulen schuld Frechen – het tweede deel van onze Komoot Classics is een echte Duitse
De Gravelbikes zijn in de trend is niet pas sinds gisteren bekend. Evenementen zijn bijna overal te vinden en op de voorgrond staat iets dat ons allen verbindt – het plezier van het rijden. Het spectrum is enorm en dus komen fietsers met min of meer brede banden bij elkaar om afgelegen wegen, veld- en bospaden te verkennen.
De Dirty Kanza 200 springt er in dit opzicht uit. Al sinds 2006 gaat het hier over grind en scherpgerande vuurstenen in het midden van de VS. Wegens de aanhoudende Corona-pandemie zal dit evenement echter ook dit jaar moeten worden afgelast. Geïnspireerd door ex-prof Laurens ten Dam besloten we mee te doen aan de Dirty Kanzelled. Het idee is simpel. Alleen of met z’n tweeën plant u een tocht door uw omgeving als vertegenwoordiger van het evenement.
Na een korte overweging werd het basisidee voor onze tocht vastgelegd. Wij wilden de stuwdammen in de regio Noord-Eifel / Belgische Eifel / Hoge Venen met elkaar verbinden en afdalen. We hadden geen idee hoezeer dit de tour zou beïnvloeden.
Met de routeplanner Komoot werd de route meer dan eenvoudig verstrekt en stond na de optimalisatie van enkele fijne puntjes. Wij hebben de fietsinstelling gebruikt, omdat de routeplanner nog geen grind-specifieke instelling biedt. Wij hebben gekozen voor een lengte van 200 kilometer (in vergelijking met 200 mijl/320 km in het origineel). 55 van hen op onverharde wegen over gravel en vuil – zeer Dirty Kanzelled stijl. Al met al moesten we een hoogte van ongeveer 2700m overwinnen.
Iedereen die ooit een lange dagtocht heeft gepland, weet dat er ook enige voorbereiding bij komt kijken. Daarom hebben wij de versnellingen, remmen en banden de dag voor de tocht grondig gecontroleerd om zo min mogelijk mankementen te vertonen op de Dirty Kanzelled.
Onze gravel fietsen zijn gemaakt door OPEN uit Zwitserland en zijn uitgerust met WTB ByWay banden voor deze tour. Hoewel een gedetailleerd verslag nog zal volgen, kan één ding alvast worden gezegd – wij zijn meer dan tevreden over de UP / UPPER.
Bovendien mocht het volgende niet ontbreken:
Bij het eten hangt het er natuurlijk sterk van af of en hoeveel stops men heeft gepland. Evenzo leert de ervaring dat je op een lange tocht af en toe de flessen moet bijvullen.
Met een dag vertraging, maar des te gemotiveerder, begonnen wij op Pinksterzondag aan onze graveltocht Dirty Kanzelled. Na een stevig ontbijt dat de energievoorraad voor de dag weer aanvulde, vertrokken we om kwart voor 10.
Na een goed uur hebben we de eerste tussenbestemming bereikt. De Dreilägerbach-dam in Roetgen. Hier begon ook de eerste wat langere grindsector. Deze leidde in de schaduw van het bos over de Dreilägerbach tot hoog in het Wollerscheider Venn.
Daarna gingen we naar de Kalltalsperre. Op de weg erheen wachtte ons echter een verrassing. Een steile en deels technische afdaling moest worden bedwongen. Een mountainbike met een verlaagbare zadelpen zou hier een aangename afwisseling zijn geweest.
Kort daarna werden we beloond met de tweede dam.
Na een korte maar steile klim gingen we over boswegen naar Schmidt. Daar genoten we kort van het prachtige uitzicht over de Rursee en konden we onze volgende bestemming, de Rurtalsperre, al zien liggen. Met korte onderbrekingen begon hier het langste gedeelte buiten de verharde paden en, met uitzicht op het meer, ook een van de mooiste.
Langs de oever van het meer liep de route naar de Paulushof-stuwdam in Rurberg en vervolgens omhoog naar de Urft-stuwdam. Helaas waren er nogal wat wandelaars op dit traject, maar met het fantastische weer kon dit niet worden vermeden.
De steile klim naar de Ordensburg Vogelsang heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 13% over ca. 800 meter. Een andere helling volgde kort daarna. Op losse, vrij gladde gravel waren de 1,4 kilometer aan een gemiddelde van 8% een echte uitdaging. Maar daar werden we voor beloond. Het idyllische uitzicht op het Dreiborn plateau is ongeëvenaard.
De volgende tussenbestemming was nu iets verder weg. Over grindwegen leidde de route ons langs de Rur via Hammer naar Konzen. Met inmiddels lege drinkflessen hadden we hier beter even de baan kunnen verlaten. Maar onze weg leidde naar de venen. Op snelle gravelwegen heb ik niet alleen goede afstanden afgelegd, maar ook genoten van het landschap.
Inmiddels diep in België, sloten wij ons aan bij het Vennbahntrasse (RAVeL L46) te Sourbrodt. Steeds vaker keken we naar links of naar rechts om een benzinestation of een friettent te vinden. Maar we hebben niets gevonden.
Toen we na 126 kilometer bij het stuwmeer van Bütgenbach aankwamen, waren we er zeker van dat we zouden vinden wat we zochten, want we kwamen veel wandelaars tegen. Maar ook hier werden we teleurgesteld. Langzamerhand vertroebelde het gebrek aan vocht ons humeur en onze conditie een beetje, maar we hadden geen andere keus dan door te gaan.
Na bijna 8 uur rijden, 140 kilometer en temperaturen tot 29 graden ontdekten we een automaat langs de kant van de weg. De laatste keer dat ik er zo een gebruikte moet eeuwen geleden zijn, waarschijnlijk op een schoolreisje, maar wat maakt het uit. We investeerden ons wisselgeld snel in cola en water en putten er nieuwe kracht uit. Even later passeren we een open friettent waar we even aansterken en de flessen nu ook bijvullen.
Na een korte omweg in de Belgische Venen rond het Signal de Botrange, volgde een lange afdaling naar de volgende en dus al voorlaatste halteplaats van de tour.
De route loopt door het dal van de Weser naar het laatste etappepunt van de route. In Eupen sterken we ons nog eens met een cola voor de laatste kilometers.
Op de laatste meters naar huis genieten we van het weer. Wij vonden vooral het gedeelte door de Hoge Venen erg mooi – er valt hier zeker nog veel te ontdekken.
Met de WTB ByWay hebben we op precies de juiste kaart ingezet. Op de weg is hij bijna net zo snel als een racefietsband en ook op gravel overtuigt de band met grip en een goed afrolgedrag. Ik heb de band in de 47mm x 650B Tanwall versie op 2,2 bar (v/h) laten lopen. Dankzij het extra volume vangt de band kleine schokken veilig en aangenaam op.
Al met al was onze Dirty Kanzelled 2020 een succes. We hebben grotendeels genoten van de tour zonder gebreken (we moeten alleen nog werken aan de planning van de eetstops).
