Afgelopen weekend was de dag. Na een voorbereiding van acht weken heb ik zaterdag voor
Wielen – Aerodynamisch, lichtgewicht en meestal gemaakt van carbon zijn een populaire upgrade op racefietsen
We hebben vorig jaar al een paar aangepaste fietsen voorgesteld, maar de fiets van vandaag
Keulen schuld Frechen – het tweede deel van onze Komoot Classics is een echte Duitse
Afgelopen weekend was de dag. Na een voorbereiding van acht weken heb ik zaterdag voor het eerst een marathon gelopen. Zoals u weet, zijn er geen wedstrijden vanwege de Corona, dus ik was onderweg zonder enige competitie, alleen vechtend met de klok en mezelf.
Nadat ik zaterdag had ontbeten, hoefde ik niet veel meer te doen voordat ik eindelijk kon gaan hardlopen. Ik vulde mijn flessen, een met water en de andere met ISO poeder. Ik heb er een paar gels en twee bananen bij gedaan. Ik had ook een paar kleine blikjes cola als rantsoen. Met slechts 150 ml hebben deze een portiegrootte die perfect geschikt is voor het sporten. Met zonnig herfstweer kon er niets misgaan.
Strik je schoenen, doe je hartslagband om, knijp in je horloge. Toen begon het. Op mijn vier-ronden-route werd ik altijd vergezeld door een familielid op de fiets. Dus ik kon op elk moment iets drinken of eten. Het maakte me ook des te gemotiveerder om mijn tempo hoog te houden.
Het begin ging vrij goed. Een beetje afgeleid door de motor ben ik misschien wat snel gaan lopen, maar wel binnen een redelijke marge. Na 6 kilometer nam ik mijn eerste gel zoals gepland en dronk naar behoefte. Ik voltooide de eerste ronde van 10,5 kilometer na 56 minuten. Een solide split tijd en geen problemen tot nu toe. Ik loop een paar meter om het eerste blikje cola op te drinken voor ik naar buiten ga voor ronde twee. Voor mijn part gaat het zo door. En dat doet het al een hele tijd. Tegen het einde van de derde ronde merk ik echter dat mijn benen steeds meer opvallen. Hier een kneepje in de kuit, daar een kramp in de dij. Na 2 uur 50 minuten en al 31,5 kilometer zit ik eigenlijk ruim binnen de tijd. Nog een blikje cola en een klein hapje banaan, dan luidt mijn broer euforisch de laatste ronde met zijn fietsbel.
Vanaf hier wordt het moeilijker en moeilijker. Bij elke stap zwaait de overweging of men de snelheid niet een beetje moet terugschroeven, dat kan ik mij echter niet permitteren. Ik loop al maar een goede 6:10 min/km. Alleen als het een beetje bergop is, heb ik niet de kracht om een redelijk tempo aan te houden, maar dat maakt nu niet uit. Telkens weer spelen mijn metgezellen de iconische Rocky soundtrack “Eye of the Tiger” om me in beweging te houden. Je moet op je tanden bijten om onder de limiet van vier uur te blijven.
Dan, op een gegeven moment, is het eindelijk gedaan. Ik ren nog een paar meter om GPS-fouten te voorkomen voordat ik geniet van het gevoel dat ik het gehaald heb.
Met nog een paar dagen te gaan, wil ik graag een kleine samenvatting geven van mijn marathon ervaring. De marathon van afgelopen weekend was zeker een van de grootste uitdagingen die ik ooit ben aangegaan. Vooral het laatste uur was een pure strijd met mezelf en de uitputting in mijn benen. Ondanks een korte trainingsperiode van acht weken, was ik zeker relatief goed voorbereid. Vooral de vele uithoudingskilometers die ik dit jaar op de fiets heb afgelegd, waren doorslaggevend. Dus na een korte spieracclimatisatie kon ik meteen beginnen.
In principe zou ik echter altijd aanraden om de training voor de marathon op lange termijn te organiseren. Een paar zeer lange runs van 25-30 kilometer zouden zeker geholpen hebben. 3-4 maanden voor atleten uit andere disciplines en ten minste 6 maanden voor nieuwkomers zijn geschikt. Op die manier kunt u correct reageren op zwakke punten en oorzaken van pijn en blessures voorkomen.
