Afgelopen weekend was de dag. Na een voorbereiding van acht weken heb ik zaterdag voor
Wielen – Aerodynamisch, lichtgewicht en meestal gemaakt van carbon zijn een populaire upgrade op racefietsen
We hebben vorig jaar al een paar aangepaste fietsen voorgesteld, maar de fiets van vandaag
Keulen schuld Frechen – het tweede deel van onze Komoot Classics is een echte Duitse
De wedstrijden in het professionele wielrennen zijn al weer een paar weken aan de gang. Met Omloop het Nieuwsblad, Kuurne-Brussel-Kuurne en Parijs-Nice – om er maar een paar te noemen – al gelopen. Dit weekend vond het eerste Monument van het seizoen plaats met Milan SanRemo. De race met de bijnaam “La Primavera” (De Lente) is een van de belangrijkste van het jaar.
Milaan SanRemo is een van de meest traditionele evenementen in de wielersport. Het werd voor het eerst gehouden in 1907 en beleeft nu zijn 112e jaargang. De bijnaam “La Primavera” komt van de traditionele datum van het evenement eind maart – passend bij het begin van de lente. De titel wordt vaak gelezen als “prima vera corsa”, wat de eerste echte wielerwedstrijd betekent. Hier is de betekenis dubbelzinnig. De SanRemo van Milaan, een wedstrijd met een rijke traditie, wordt al meer dan 100 jaar regelmatig gehouden, maar is niet het oudste evenement op de kalender van de World Tour (Luik-Bastenaken-Luik / La Doyenne). En terwijl het enkele decennia geleden de eigenlijke start van het seizoen was om hier deel te nemen (en zo mogelijk te winnen), vinden nu met Omloop het Nieuwsblad of Parijs-Nice andere prestigieuze wedstrijden eerder plaats.
Een andere bijnaam is “La Classicissima” (De Classicist).
De route van de race is even eenvoudig als gecompliceerd. Volgens de titel loopt de route van de modestad Milaan naar de kustplaats SanRemo. Het belangrijkste kenmerk van de baan is zijn enorme lengte. Met ongeveer 300 kilometer (inclusief neutralisatie) en een duur van meestal meer dan 7 uur, is “La Primavera” voor veel renners de langste wedstrijddag van het jaar. Ook al is de precieze route in de loop der jaren veranderd, de volgende punten zijn vaak doorslaggevend voor de race.
Op de laatste 30 kilometer zijn er, zoals altijd, twee beklimmingen om te bedwingen. De Cipressa en de Poggio di SanRemo zijn niet erg steil en ook niet erg lang, zodat de selectie in het peloton wordt gedwongen door een hoog tempo.
Met de hulp van de routeplanner Komoot willen we dit jaar de voorjaarsklassiekers zelf gaan beleven. Helaas verhindert de Covid-19 pandemie ons om naar Italië te gaan en de originele SanRemo-route van Milaan te beleven, dus hebben we een alternatief gepland in ons trainingsgebied rond Aken.
Het karakteristieke profiel met Poggio en Cipressa is natuurlijk moeilijk na te bootsen, daarom hebben wij ons in de eerste plaats geconcentreerd op de lange wedstrijdduur. Ook al hebben we tot nu toe veel basiskilometers afgelegd, een tocht van 200 kilometer midden in maart is een hele onderneming.
Start vanaf het startpunt op het Westfriedhof in Aken – hier kun je ook goed parkeren 😉 – de route voert eerst in de richting van Valkenburg, de stad die bij wegrenners vooral bekend is vanwege de aankomst van de Amstel Gold Race. We zullen over een paar weken ook wat meer in dit gebied rondreizen. De eerste echte bestemming is echter het Tom Dumoulin Bikepark, een innovatief oefenterrein voor wielrenners. Daarna gaan we naar het noorden. Hier wordt gebruik gemaakt van enkele verkeersluwe trajecten, bijvoorbeeld in het natuurgebied Meinweg.
Vervolgens leidt de route van onze doe-het-zelf-mijn Milaan SanRemo langs de dagbouwmijnen Gatzweiler 1+2 voordat we via de Terra Nova Speedway de dagbouwmijn Hambach naderen. De onverharde fabriekswegen doen bijna denken aan een afgesloten racecircuit. Op die manier kunt u twee keer zoveel van de training genieten.
Vanaf Jülich loopt een oude spoorlijn terug in de richting van Aken. Net als op de regionaal bekende Vennbahntrasse kun je ook hier lekker stevig doorrijden, mits je uitkijkt voor de een of andere voetganger.
Onze Milanese SanRemo in de Doe-Het-Zelf formule begon nogal hobbelig. De fietsen waren klaargemaakt, de bandenspanning gecontroleerd, de ketting geolied (nou ja, in de was gezet eigenlijk) en de bidons gevuld toen problemen met de Wahoo app en de Elemnt fietscomputer ons vertraagden. Routes van Komoot konden niet gesyncroniseerd worden met het toestel. We weten niet precies waar het probleem zich heeft voorgedaan, maar we hopen dat het snel zal worden verholpen.
Bijgevolg hebben we de planning moeten herschikken.
Na er een tijdje over nagedacht te hebben, besloten we om de navigatie te starten via de IOS app van Komoot, en uiteindelijk waren we aangenaam verrast. Dus met mijn telefoon in mijn jersey zak en normale voice-over navigatie commando’s, gingen we op weg. Een beetje ongewoon, maar blij dat we op pad zijn met prachtig weer.
Het eerste uur was weinig spectaculair, want we kennen dit deel van het parcours van ontelbare trainingsritten. Tot Valkenburg konden we een goed ritme vinden en bepaalden we het tempo met een gemiddelde van 30,6 km/u.
Op weg naar het Tom Dumoulin fietspark dan de eerste tegenslag. Met hevige windgeluiden horen we een hint en verdwalen. Gelukkig merken we onze vergissing al na een paar honderd meter op en zitten we snel weer op de geplande route. Wij zullen hier in de toekomst meer aandacht aan besteden – wat niet wil zeggen dat het ons nog minstens 10 keer is overkomen.
Bovendien daalde onze snede sterk met de passage door Sittard en enkele verkeerslichten en kruispunten. De Zandberg, een korte klim, nog geen 300 meter lang, maar tot 19% steil, was ook niet bepaald een goed humeur.
Godzijdank kwamen we snel weer in ons ritme. Het volgende uur konden we een gemiddelde van meer dan 32 km/u halen en zo een inhaalbeweging maken.
Het gedeelte door het ‘Nationaal Park De Meinweg’ bij Herkenbosch was een echt hoogtepunt van deze tocht. Bijna negen kilometer lang loopt een in onbruik geraakte en afgesloten landweg door het reservaat naar de Duits-Nederlandse grens.
Als we even later door de Lüttelforst rijden, doet een verkeersbord ons hart bonzen – zijn we de weg weer kwijt? Het bord zegt grote Lousberg, maar de heuvel met het ronddraaiende café uit de omgeving van Aken vinden we hier niet. De naamgenoot van onze klim naar Aken is niet zo steil en niet zo lang, maar minstens even mooi.
Nadat we de eerste open mijn waren gepasseerd, stopten we voor een korte benzinepauze in Elsen bij Grevenbroich. Cola, water, Snickers en pretzels – een originele snack die de racers zichzelf niet gunnen. Goed versterkt gingen we verder in de richting van de Terra Nova Speedway. Het voormalige traject van de spoilergordel is tegenwoordig geasfalteerd en open voor het publiek. Fietsers, inline-skaters en wandelaars genieten hand in hand van de natuur op de brede weg.
Hier begint voor ons nu het moeilijke deel van de route. Zelfs als dit niet direct uit de routeplanning blijkt. Met tegenwind leidt de terugweg ons via Jülich terug naar Aken. Met voldoende basiskilometers is dit echter geen probleem. Verbazend fit komen we thuis. Met aankomst en vertrek naar het beginpunt komen we op een totaal van 219 kilometer. DIY Milan SanRemo ✓
Voor ons was ons eerste Komoot Classic evenement een echt succes. Hoewel de start iets anders was dan gepland, hebben we dankzij de Komoot app toch een prachtige route kunnen rijden. Vooral de trajecten Meinweg, Lüttelforst en de Terra Nova Speedway waren erg leuk, omdat je daar helemaal zonder verkeer bent. U vindt deze route, en nog vele andere, binnenkort in onze Komoot Collectie.
De laatste jaren is Milaan SanRemo duidelijk uitgegroeid tot een klassieker of monument voor sprinters. Met een goede vorm en voldoende steun van hun eigen ploeg komen ze vaak over de laatste beklimmingen en kunnen dan de finale in hun voordeel beslissen. Erik Zabel (4 keer) of renners als Arnaud Demare, Mark Cavendish of Mario Cipollini zouden hier kunnen winnen.
Aan de andere kant kunnen snelle klassiekerrenners deze lastige wedstrijd ook winnen. Door de enorme lengte worden de renners in Milaan SanRemo keer op keer uitgedaagd. Specialisten die na zo’n lange afstand nog op hoog niveau kunnen presteren, gaan er op de Poggio altijd vandoor, laten de sprinters achter zich en kunnen zo de wedstrijd onderling beslissen. Renners als John Degenkolb, Julian Alaphilippe en Wout Van Aert maar ook Vincenzo Nibali of Michal Kwiatkowski zouden op deze manier de koers kunnen winnen.
Dit jaar was Mathieu van der Poel de duidelijke favoriet voor deze race. Hij heeft de afgelopen jaren al op indrukwekkende wijze wedstrijden als de Ronde van Vlaanderen en de Amstel Gold Race gewonnen, en hij domineert in het veldrijden. Met zijn successen in Strade Bianche en Tirreno Adriatico, en sterke wedstrijden in Kuurne-Brussel-Kuurne en Le Samyn, heeft hij zijn vorm dit seizoen al bewezen.
In de SanRemo-finale van Milaan nam Team Jumbo Visma eerst de leiding voor de winnaar van vorig jaar, Wout van Aert, voordat Luke Rowe en Filippo Ganna van de Ineos Grenadiers beslisten om de raceactie vorm te geven. Met een zeer hoog tempo op Cipressa en Poggio probeerden ze het de sprinters zoals Sam Bennett moeilijk te maken. De beslissende aanval kwam niet van Tom Pidcock of Michał Kwiatkowski, maar van regerend wereldkampioen Julian Alaphilippe. De meeste toprijders konden hem volgen, zoals verrassend Caleb Ewan en vanuit Duits oogpunt Max Schachmann. De 27-jarige had zich net een paar dagen geleden tot back-to-back winnaar gekroond in Parijs-Nice.
De Belg Jasper Stuyven verraste echter op het einde. Tijdens zijn aanval in de afdaling van de Poggio, op amper 3 kilometer van de finish, kijken de favorieten elkaar aan. Niemand wil het opsporingswerk doen. Het plan werkte en zo haalde de groep hem net achter de finishlijn in. De overwinning in Milaan SanRemo is het grootste succes uit zijn carrière tot nu toe. Peter Sagan zette ook een sterke prestatie neer, vertraagd door een Covid-19 ziekte had hij de laatste tijd blijk gegeven van een gebrek aan training en vorm. Hier, echter, eindigde hij als vierde.
Vooral op lange afstanden zoals onze DIY Milaan SanRemo is het belangrijk om voldoende koolhydraten te eten, anders zou je honger kunnen krijgen. Bars, gels en isotonische dranken zijn niet alleen de keuze van professionals, maar ook ideaal voor ons amateursporters. Ze zijn klein en hebben een hoge energiedichtheid, passen in elke zak van een trui en zijn gemakkelijk en snel mee te nemen.
U vindt een selectie van producten in onze categorie sportvoeding!
