Afgelopen weekend was de dag. Na een voorbereiding van acht weken heb ik zaterdag voor
Wielen – Aerodynamisch, lichtgewicht en meestal gemaakt van carbon zijn een populaire upgrade op racefietsen
We hebben vorig jaar al een paar aangepaste fietsen voorgesteld, maar de fiets van vandaag
Keulen schuld Frechen – het tweede deel van onze Komoot Classics is een echte Duitse
Iets meer dan een week geleden vertelde mijn broer me dat hij eind oktober een virtuele marathon wil lopen. Natuurlijk laat ik het niet aan me voorbij gaan en doe mee aan het project. Dus vandaag heb ik voor het eerst sinds lange tijd mijn schoenen aan de haak geslagen en ben ik gaan trainen.
Aangezien dit alles een uitdaging moet zijn, heb ik mezelf natuurlijk een doel gesteld. Ik wil de 42 kilometer in minder dan 4 uur afleggen. Dit komt overeen met een tempo van 5:41 minuten per kilometer.
Maar eerst, een beetje informatie vooraf. Ik ben eigenlijk altijd een hardloper geweest. Ik zat als kind bij de atletiekclub. Hoewel iedereen meedeed aan de triatlon (waar ik niet erg goed in was) heb ik altijd meer genoten van de uithoudingswedstrijden. Het is dus niet verwonderlijk dat je me later steeds weer zag bij wedstrijden en liefdadigheidslopen. Maar de laatste gebeurtenis was een tijdje geleden. 2016 om precies te zijn.
Van dit jaar, gemarkeerd door de Corona-crisis, breng ik wat fitness mee. Ik heb ruim 10500 kilometer op de motor gezeten sinds februari. Talrijke tochten van meer dan 200 kilometer, de eerste keer 300 kilometer op één dag en bij de Dirty Kanzelled ook nog 200 kilometer op de gravelbike tonen waarschijnlijk voldoende basisuithoudingsvermogen aan.
Op 3.9., dus amper twee maanden voor de geplande marathon, liep ik nu voor het eerst sinds lange tijd weer hard. Uitgerust met mijn Garmin fitness horloge besloot ik om gewoon een uurtje te gaan hardlopen.
Zonder veel aandacht aan getallen te besteden, wilde ik weten hoe snel ik momenteel kan lopen.
Na de eerste oefening moet ik zeggen dat ik vrij tevreden ben. Ik haalde een gemiddelde snelheid van 5:21 min per mijl, wat sneller was dan ik voor de marathon had gepland. Dat betekent dat ik 12 kilometer in iets meer dan een uur heb afgelegd. Het belangrijkste is dat ik geen pijn had en heel stabiel was op de weg.
Mijn hartslag was gemiddeld 168 slagen per minuut. Gezien mijn fietservaring, zit ik hiermee 10-15 slagen onder mijn drempel. Ik heb dit opgenomen met een Forerunner 935 en de geïntegreerde hartslagsensor aan mijn pols. Ik gebruik het horloge ook voor gravel- en mountainbiketochten en ben er altijd zeer tevreden over geweest.
Natuurlijk is de eerste training niet zonder een spoor aan me voorbij gegaan. Fietsen en hardlopen zijn fundamenteel verschillend wat de opeenvolging van bewegingen betreft en de beenspieren worden op verschillende manieren uitgedaagd. Vooral met de racefiets werk je lange eenheden heel rustig en met een heel rond bewegingsverloop af. Het is vrij gemakkelijk voor de gewrichten.
Rennen is een ander verhaal. Vooral als ongetraind persoon is de bewegingssequentie vaak nogal uit de bocht. Dit is niet alleen energieverslindend, maar ook belastend voor de knieën, enkels en dijen. Ik kan dus niet ontkennen dat het ’s avonds een keer of twee in mijn dij, knie of kuit knelde.
Mijn doel voor de komende weken is mijn lichaam te laten wennen aan de merkbaar andere werkbelasting. Dat betekent dat ik minstens twee keer per week de fiets laat staan en te voet kilometers ga maken. Zodra de gewrichten, spieren en pezen gewend zijn aan de bewegingssequentie, moeten iets specifiekere sessies er dan voor zorgen dat ik mijn doel bereik.
Al met al heb ik er vandaag veel vertrouwen in dat ik mijn doel kan bereiken. Aangezien ik er zeker van ben dat ik tijdens de lange duur van de virtuele marathon steeds langzamer zal worden, is het goed te weten dat ik iets sneller kan starten dan nodig is en zo een tijdsbuffer voor mezelf kan creëren.
Als je ooit een marathon hebt gelopen, laat dan wat tips voor training en wedstrijddag achter in het commentaar.
